Wauw wat een rare periode was dit wel niet, nu we eindelijk naar het 'nieuwe normaal' gaan, heb ik de indruk dat m'n sewing mojo weer op gang gekomen is. Hoewel ik ook wel mag stellen dat mijn atelier in de tuin er ook veel mee te maken heeft, anyway, joepie, welkom terug en we mogen eindelijk weer doen wat we willen. Of toch bijna.... Toen ik hoorde dat Paul en Gonneke eindelijk weer op de vrijdagmarkt in Maastricht stonden, deed ik m'n stoute schoenen aan en trok ik de grens over. Ik heb altijd mijn beste gedaan om in 'mijn bubbel te blijven', Tegenwoordig is de markt in Maastricht anders ingedeeld, kleine tip, zij staan opt Vrijthof. Nog een kleine tip, parkeer je niet op de parking van het Vrijthof, want voor de prijs van een dagje shoppen heb je enkele mooie stoffen... Op de sneakpeak die ik enkele dagen geleden postte, zag je al op wat een mooi stofje ik verliefd werd, ik meen, INSTACRUSH! Echt, een coup de foudre is er niks tegen. De mooie textuur, de
Het zijn rare tijden, dat binnenzitten, de vrijheid die verplicht ontnomen wordt, iedereen kent wel iemand die ziek werd, is of was. Ik prijs mezelf gelukkig, zowel mijn dierbaren als ik bleven gespaard, hopelijk jullie ook. Binnenzitten wilt zeggen, meer tijd, mijn machines maakten reeks veel jurkjes, en vooral Elien was hier de gelukkige van. Voor de nieuwste Fibre Mood Linkparty werden weer deelneemsters gezocht, en ik stelde me kandidaat voor een prachtig jurkje uit katoen, de Billa . Billa is me met de trends, zwaaien, zwierig, ruffles, ideaal voor mijn stoere 6 jarige met een fragiel romantisch kantje. Ik vond de ideale lap licht jeans, maar vond, toen ik zoek was naar iets anders uit de auto, een nog mooiere lap met bloemetjes. In mijn restjesbak vond ik nog wat paspel, omdat ze niet zo van 'vleugeltjes' houdt... Ik deed wel enkele aanpassingen aan de jurk, lange losse mouwen heeft ze niet zo graag 'die blijven altijd hangen', de mooie borstruffle werd